Waiting for my evenfall

dziwne dni, szalone dni, nieprzespane noce i nieustający ból głowy.

naskakujemy się, jeździmy drążki, idzie nam coraz lepiej.

jestem dumna z nas obu, w czerwcu zrobiłyśmy tak wielki krok (a może raczej skok?) na przód, że nadal ciężko mi w to uwierzyć.

nie-skaczący koń zrobił się całkiem-dobrze-skaczącym koniem.

pompujący-jeździec zrobił się prawie-przykładnie-siedzącym jeźdźcem.

coraz bardziej marzy mi się by wydzierżawić tą cwaną bestię. chociaż na miesiąc.

muszę się wreszcie zebrać na odwagę i złożyć właścicielce Pokusy propozycje.

najwyżej się nie zgodzi, jej strata.

gdyby Pokusa była tylko trochę młodsza to z chęcią bym ją kupiła.

kochany, całkiem ufny konik.